We gaan de komende jaren flink vergrijzen. Ik weet het, er zijn over dit thema al heel wat woorden geschreven. Toch heb ik het idee dat het voor velen nog een ver-van-mijn-bed-show is. 4,7 miljoen 65-plussers in 2040 waarvan een derde ouder dan tachtig jaar? Ok, het zal wel. Gelukkig is het niet ineens 2040 en gaat de vergijzing geleidelijk. Maar het betekent wel dat we ons er eens serieus mee bezig gaan houden. 

Lees de column van Harmke Bekkema, Programmamanager Energiesprong Zorgvastgoed. Zij is een van de aanwezige experts op de Vastgoedheheer Dag! Ook één op één uw vraag aan een expert stellen? Meld u hier aan!

Door alle beleidswijzigingen in de zorg staat de wereld van verpleeg & verzorgingshuizen flink op z’n kop. Berekeningen laten zien dat er met zo’n 4 miljoen vierkante meter zorgvastgoed iets moet gaan gebeuren. Het gaat dan om het herbestemmen van het vastgoed of ingrijpend renoveren. Tevens is er een tekort aan zo’n 40.000 woningen waar mensen verzorgd kunnen wonen. Kortom, we staan voor nogal wat uitdagingen.

Binnen Energiesprong Zorgvastgoed buigen wij ons ook over dit vraagstuk. Zo zijn wij momenteel met verschillende zorginstellingen in overleg om verpleeg- en zorginstellingen te transformeren naar comfortabele en duurzame woongebouwen. Inderdaad met de energierekening als investeringsmotor. Het uitgangspunt is verpleeg- en verzorgingshuizen veranderen naar een fijn, betaalbaar en divers thuis. Complexen waar niet alleen oud maar ook jong kunnen wonen. Ouderen krijgen er de zorg die ze nodig hebben en wonen in een gemixte omgeving. Een omgeving waarin zij zelf ook nog een actieve rol kunnen spelen. Door bijvoorbeeld de kinderen van andere bewoners op te vangen of nog wat te koken. Een gek idee? In het geheel niet. Tijdens een zorgvastgoedcongres vertelde Roland de Wolf, voorzitter Raad van Bestuur van de Saffier de Residentie Groep, onlangs dat hij aan bewoners van zijn nieuwe zorghuis Royal Rustique, 80 jaar en ouder, had gevraagd wat zij zelf nog in het huis zouden en willen doen. Een paar dames wilden de koffie wel verzorgen. Daarvoor moesten dan wel nieuwe kannen komen want die nu voor de koffie werden gebruikt waren voor hen te groot. Die konden ze niet tillen. De nieuwe koffiekannen werden aangeschaft en sindsdien wordt de koffie door hen verzorgd. Iedereen gelukkig.

Het gaat er om dat we buiten de gebaande paden moeten denken. Niet vóór ouderen denken maar mét hen denken. Hoe wilt u eigenlijk straks oud worden en hoe wilt u dan wonen? Waar? En hoe richt u uw zorg in? De antwoorden op deze vragen zijn ook richtinggevend voor de toekomst van ons zorgvastgoed. Ik noem het zorgvastgoed nieuwe stijl. Een open deur? Wellicht. Maar toen ik op datzelfde congres iemand uit de zaal aan De Wolf hoorde vragen hoe hij de verpleegsterspost (die er overigens helemaal niet is) in Royal Rustique eigenlijk financierde? Kreeg ik een beklemmend gevoel. Het oude denken. We zijn daar nog niet zo één, twee, drie van af. Helaas.